ดังๆในแต่ละรูป โดยส่วนตัวก็อ่านข่าว แต่ไม่ได้วิพากษ์วิจารณ์อะไรมากมาย เพราะตอนนั้นเพิ่งคลอดลูก อายุลูกประมาณ 2 ขวบ ยุ่งอยู่กับการเลี้ยงลูกให้ได้ดี พอมีข่าวมาก็อ่านบ้าง แต่ไม่ได้จาบจ้วงอะไร (ถือว่าเป็นความโชคดีในตอนนี้ที่ไม่ได้สร้างกรรมหนัก) และตามกันมาอีกข่าวคือข่าว วัดพระธรรมกาย ตอนนั้น
ได้เห็นหลวงพ่อนั่งรถเข็นไปศาล ดูในทีวี เห็นพระภิกษุติดตามมาเป็นจำนวนเยอะมากมาย หลวงพ่อป่วย
แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่แอบสงสัยว่า ทำไมพระวัดนี้ถึงดูดีจัง ดูสงบเสงี่ยม บุคคลิกดี สง่างาม สมกับ
เป็นพระเลย บอกตามตรงแต่ก่อนไม่เคยทำบุญเลย แต่วจีกรรมเรื่องพระนี่ไม่มีเลย โชคดีมากที่สอนตัว
เองได้ พอต่อมาเริ่มมีปัญหาครอบครัว สามีชอบดื่มเหล้า ไม่ค่อยทำงาน ส่วนตัวเองก็เลี้ยงลูกอย่างเดียว ทำอะไรมากไม่ได้ เจอแต่ปัญหาเรื่องเงินๆทองๆ สามีดื่มเหล้าทุกวัน ตื่นก็สายเพราะแฮงค์เหล้า
กว่าจะเริ่มทำงานก็เกือบเที่ยง พองานเริ่มเข้าที่ เพื่อนบ้านขี้เมากลับจากทำงาน ก็ชวนสามีดื่มเหล้า
(ตอนนั้นทำธุรกิจส่วนตัว) เป็นอย่างนี้อยู่เป็นประจำ จนคิดว่าทำไมชีวิตนี้ถึงได้เป็นอย่างนี้นะ ทำไมสามี
ต้องกินเหล้า เขาเป็นกันทุกบ้านหรือเปล่า เราผิดปกติหรือเปล่า พยายามโทษตัวเอง บางทีก็ทะเลาะกัน
บอกสามีว่าทำไมต้องกินเหล้า อยากให้อยู่บ้านพร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ-แม่-ลูก แต่สามีบอก ตาสีตาสา
เขาก็เป็นกันแบบนี้ทั้งนั้นแหละ และบอกว่าเราผิดปกติ จนเราคิดว่าเราผิดปกติจริงๆ ไม่รู้จะหันหน้าไป
คุยกับใคร เลยชอบอยู่ห้องพระเงียบๆเวลาลูกหลับ แล้วนั่งคุยกับพระพุทธรูป ว่าทำไมชีวิตหนูถึงได้
เป็นแบบนี้คะ หนูจะทำไงดี แล้วก็สวดมนต์บทต่างๆตามหนังสือ เป็นชั่วโมงๆ เพราะไม่รู้จะสวดบทไหน
จนมาวันหนึ่ง มีเพื่อนคนนึง เห็นเราอ่านหนังสือหลวงพ่อจรัญ แล้วถามว่าชอบอ่านหนังสือธรรมะเหรอ
จะเอามาให้อ่านมีมากมาย เพื่อนเอาของวัดท่าซุงมาให้อ่าน ชอบมากๆ อ่านเล่มใหญ่มากๆแต่อ่านหมด
เปิดเทปธรรมะทุกวัน รู้สึกถึงความสุขที่ได้รับ สามีจะเป็นอย่างไรก็ช่างเขา เรื่่องของเขา เราเป็นแบบนี้
ของเราก็พอแล้ว ต่างคนต่างอยู่ไป และอยู่ต่อมาอีก ที่บ้านติดเคเบิ้ลทีวี เปิดเจอช่อง DMC เปลี่ยนไป
ก็เปลี่ยนมา เพราะอยากจะดูช่องพระ แต่ก็ไม่มีเลย เจอหน้าหลวงพ่อธัมมชโย อยู่หน้าจอทุกเช้าเลย
ตอนค่ำก็เจอ แต่ก็เปลี่ยนไปมาไม่ดูเลย จนมาวันนึง ช่อง DMC กำลังเปิดเรื่องมหานรก ขุม 5 ทั้งเสียง
ทั้งภาพ ถูกใจจริงๆ เลยลองดูไม่ได้เปลี่ยน เพราะไม่มีภาพหลวงพ่อธัมมชโย เลยดูจนจบ แล้วก็มีเบอร์โทรศัพท์ขึ้น สนใจให้ติดต่อมาที่เบอร์โทรตามที่ขึ้น พอจบโทรไปเลยค่ะ ติดต่อเจ้าหน้าที่ได้ดีใจมาก
บอกขอซื้อซีดีนรก เจ้าหน้าที่ถามว่าจะเอาอย่างอื่นด้วยมั้ย กรณีศึกษา แต่ก็ไม่รู้เรื่องหรอกบอกเอา
นรกอย่างเดียว ถามราคาเท่าไรจะโอนเงินไปก่อน แต่เจ้าหน้าที่บอกส่งมาให้ก่อนค่อยโอนเงิน เอ๊ะ
เราคิดว่าเขาไม่กลัวเราโกงหรือ อย่ากระนั้นเลย ไปวัดเลยดีกว่า ไปเลือกซื้อเลย แล้วก็ขับรถไป 3 คน
พ่อ-แม่-ลูก พอไปถึงก็เจอยาม คิดว่าเขาจะให้เราเข้าเปล่านะ จอดรถบอกจะไปซื้อซีดี ยามเปิดประตู
ให้ไปโดยไม่ถามอะไรเลย ขับไปเรื่อยๆ ถามคนเขาไปเรื่อย จนมาที่สำนักงานใหญ่ แปลกมาก เกิด
มาไม่เคยเห็น พอเขารู้ว่าเราเพิ่งมาวัด เขาก็มาดูแลเราดีเป็นอย่างมาก ถามเรื่องกินข้าว แต่เราก็ไม่กิน
หรอกบอกกินมาแล้ว เพราะรู้สึกว่าเกรงใจทำไมดีกับเราขนาดนี้ พอซื้อซีดีเสร็จ ถามจนท.ว่า เขาทำบุญ
กันที่ไหน ไม่เห็นตู้บริจาคซักกะตู้ จนท.ให้เข้าไปทำห้องรับบริจาค ก็ถามอีกว่า มีบุญอะไรให้ทำบ้าง
ตอนนั้นทำบุญเสาแก้วพันปี เราก็งงเสาแก้วไร ต้องทำเท่าไร จนท.บอกทำเท่าไรก็ได้ ต้้งแต่สลึงขึ้นไป
ก็ได้ โหยทำไมน้อยจัง ไม่เห็นเหมือนในข่าวเลยซักอย่างเดียว เลยทำไป 1,600 บาท รู้สึกอิ่มใจมาก
เลย แต่ก็ยังแอบกลัว จนท.ถามเบอร์โทรศัพท์ก็ไม่ให้ บอกเค้าว่าเราไม่รู้เบอร์ตัวเอง พอน้องจนท.บอกเดี๋ยวให้เราโทรเข้าหาเบอร์เค้า เราบอกตังค์หมดโทร.ออกไม่ได้ กลัวไปหมด แต่ก็มีพี่กัลยาณมิตรอยู่คนนึง น่ารักมากแกมาทำบุญ แล้วแกเห็นเราดูพระธรรมกาย เราบอกเขาทำกันที่ไหน ต้องทำเท่าไร แกบอกองค์ละ 15,000 จารึกชื่อเราเลย เรารู้สึกว่า มีชื่อเราด้วยก็คุ้มแหละนะ อยู่ไปเป็น 1,000 ปี ก็เลยให้เบอร์แก
ไว้ เผื่อมีอะไรจะได้โทรถาม หลังจากนั้นก็เริ่มมาวัดวันเสาร์บ้างถวายภัตตาหาร ทำก็ไม่เป็น แต่มีพี่กัลยาณมิตรคนนี้ดูแลเป็นอย่างดี ประทับใจมาก พาแม่มาด้วย หลังจากนั้นไปโบสถ์กราบพระธรรมกาย
จนท.บอกเคยมาบูชาข้าวพระหรือยัง บอกยังไม่เคย เขาบอกเดือนละครั้งเอง หลังจากนั้นก็มาบูชาข้าวพระเลยพาแม่ซึ่งเป็นอัมพฤกษ์มาด้วย พี่สาวและครอบครัว เริ่มมาวัดจริงๆปลายปี 48 หลังจากนั้นก็ได้
เป็นกัลยาณมิตรให้พ่อซึ่งเข้าใจหลวงพ่อธัมมชโย และวัดพระธรรมกายผิด พ่อบอกก็ดูข่าว ข่าวเขาว่า
งี้ เราบอกเชื่อข่าวหรือเชื่อลูกล่ะ หลังจากนั้นก็เริ่มมาวัดพระธรรมกาย ทุกๆบุญใหญ่ และบูชาข้าวพระ
และเริ่มที่จะเป็นกัลยานมิตรให้กับเพื่อนบ้าน ซึ่งเพื่อนในหมู่บ้านเดียวกันเจอวิกฤตชีวิตมาก เค้าเห็นเรา
ดูหลวงพ่อธัมมชโยอยู่ เปิดแช่ไว้เลย เพื่อนเลยถามถึงข่าวที่มีกับหลวงพ่อธัมมชโย และวัดพระธรรมกาย
ก็เลยมีโอกาสได้ตอบคำถามกับเพื่อนเกี่ยวกับวัด เพื่อนบอกทำไมข่าวไม่ออกเรื่องดีๆล่ะ และจากนั้น
เพื่อนก็ไปวัดพระธรรมกายบ้าง ไปนั่งสมาธิกับหลวงพ่อธัมมชโย ทุกวันอาทิตย์ เพื่อนก็เลยไปเป็น
กัลยาณมิตรให้กับน้องๆของตัวเองและเพื่อนบ้าน ซึ่งเพื่อนคนนี้กลายเป็นผู้นำบุญไปแล้ว เพราะรู้
ถึงสิ่งดีๆที่หลวงพ่อทำ แต่ข่าวดันไม่ออก ข่าวออกกับเรื่องจริงมันเป็นเรื่องฟ้ากับเหวเลย เพื่อนเลย
ไปเป็นกัลยาณมิตรให้กับคนอื่นๆที่ยังไม่เข้าใจวัด แล้วเขาสงสัยกันว่าทำไมวัดพระธรรมกาย และหลวงพ่อธัมมชโยเป็นข่าวแบบนี้ พวกเรายังจะพยายามไปวัดอีก เราก็เลยได้มีโอกาสทำหน้าที่เป็นทนาย
แก้ต่างให้กับวัดซะเลย เพราะทุกคนเห็นถึงความแตกต่างระหว่างก่อนเข้าวัดกับหลังจากเข้าวัดของ
พวกเรา มิน่าล่ะ คนถึงได้มาแน่นวัดขึ้นทุกปีทุกปี ไม่งั้นสิ่งก่อสร้างคงสร้างเพิ่มไม่ได้หรอก ถ้าไม่ได้
ศรัทธาจากญาติโยมบริจาค เพราะวัดไม่ได้ทำมาหากินจะเอาเงินที่ไหน คนที่เขาบริจาคให้หลวงพ่อ
ธัมมชโยน่ะ เขาเห็นแล้วว่าหลวงพ่อทำอะไร สิ่งก่อสร้างมีมากมายไปหมด ไม่ทำแล้วทุบ แต่ทำแล้ว
อยู่ไปเป็นพันปี ให้คนมาทำความดี นอกจากเพื่อนจะต่อยอดเป็นกัลยาณมิตรให้คนอื่นๆแล้ว คนอื่นที่
มาวัดและเห็นสิ่งที่ไม่เป็นความจริงเกี่ยวกับข่าว คนละแง่มุมกันเลย เขาก็ไปเป็นกัลยาณมิตรให้ญาติ
พี่น้องของเค้าต่อไป แตกยอดออกไปเรื่อยๆ ไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมคนถึงได้มาวัดแน่นขึ้นแน่นขึ้น
ทุกๆปี แล้วตอนนี้ก็ไม่ได้มีแต่คนไทยนะ ต่างประเทศก็มา เพราะลูกสาวเป็นอาสาสมัครต้อนรับดูแลอยู่
นี่ก็เป็นผลจากการพาลูกมาวัดแต่เด็ก ปกติเป็นคนขี้อาย เรียนก็ธรรมดา พอมาเป็นอาสาสมัครเท่านั้น
แหละ พูดเก่ง ผลการเรียกก็ได้เกรด 4 หมดเกือบทุกวิชา โดยไม่ต้องเรียนพิเศษ แม่ไม่ต้องสอนการบ้าน ไม่เคยโกหกแม่ ไม่เคยฆ่าสัตว์ มีศีล 5 เป็นปกติ เราก็ไม่ต้องมาน้ำตาตกเหมือนแม่คนอื่นๆ ต้องขอขอบคุณหลวงพ่อธัมมชโยจริงๆ ท่านรักลูกๆมาก ยอมทนโดยด่าว่าใส่ร้ายต่างๆนานา เพราะท่านรักลูกๆของท่าน ไม่อยากให้ลูกๆลงนรก สอนให้ลูกๆชวนคนมาทำความดี พูดแต่สิ่งดี ไม่เคยเห็นท่านว่าร้ายจาบจ้วงใครเลย ท่านมีแต่ปิยวาจา รักหลวงพ่อมากๆเลยค่ะ
อ้อ ลืมบอกไป สามีก็เลิกเหล้าแบบถาวร ตั้งแต่เริ่มเข้าวัดแล้วค่ะ ตอนแรก
ก็ไม่เข้าใจหลวงพ่อธัมมชโย แต่พอหลวงพ่อบอกว่าจะบวชล้านเท่านั้นแหละ เขาบอกหลวงพ่อคิด
ได้ไง เรื่องใหญ่แบบนี้ไม่มีใครคิดได้หรอก เขาเลยเคารพรักหลวงพ่อตั้งแต่นั้นมาเลยค่ะ ตอนนี้
ครอบครัวก็มีความสุขมากเลยค่ะ มาวัดทุกวันอาทิตย์ ทุกวันอาทิตย์คือวันพักผ่อน ได้มานั่งหลับ
ตาทำสมาธิบ้าง หลับจริงๆบ้าง เจอเพื่อนๆที่พูดแต่เรื่องดีๆ เหมือนมาปิ๊คนิคเลยค่ะ มีของกินก็มาแบ่งกันกิน
รักหลวงพ่อธัมมชโย และรักวัดพระธรรมกายมากค่ะ ตอนนี้ย้ายบ้านจากสมุทรปราการ
มาอยู่ปทุมธานีแล้วค่ะ ถึงจะไม่ใกล้วัดมาก แต่ก็ใกล้กว่าที่เดิมค่ะ รักหลวงพ่อมากๆค่ะ
